Φλέσσας

Επώνυμο οικογένειας της Πελοποννήσου, της οποίας το όνομα συνδέεται με τους αγώνες των Ελλήνων για την ανεξαρτησία. Γενάρχης της οικογένειας θεωρείται ο Γεώργιος Φ. του Παναγιώτη, που γεννήθηκε στην Πολιανή της επαρχίας Λεονταρίου (1716). Το επώνυμο, που δεν είναι το αληθινό τους, προέρχεται από το Φλιάσιο πεδίο, όπου έζησε η οικογένεια. Χρησιμοποιήθηκε για να ξεχωρίζουν από άλλους συγγενείς τους που είχαν το ίδιο επώνυμο (Δικαίοι). Ο Γεώργιος Παναγιώτου Δικαίος ο Φλιάσιος έγινε έπειτα με παραφθορά Φλέσσιας και τελικά Φλέσσας. Από τότε διατήρησε το νέο επώνυμο η οικογένεια και το μεταβίβασε στους απογόνους του Γεωργίου. Σπουδαιότεροι γόνοι της οικογένειας ήταν οι επόμενοι: 1. Γεώργιος (Πολιανή της Μεσσηνίας 1716 – Μελίπυργος Μάνης 1770). Παππούς του Παπαφλέσσα. Στην επανάσταση του Ορλώφ, επικεφαλής σώματος 150 Μεσσηνίων, έσπευσε να βοηθήσει τους μαχητές που βρίσκονταν στη Μεσσήνη, υπό τις διαταγές του Σκυλογιάννη Μαυρομιχάλη. Επειδή όμως ο Σκυλογιάννης διαφώνησε με τον Ορλώφ, έφυγε για το Μελίπυργο της Μάνης. Ο Φ. όμως έμεινε στη Μεσσήνη με τους άνδρες του και σκοτώθηκε πολεμώντας. 2. Δημήτριος (Πολιανή Μεσσηνίας 1745 – Σπάρτη 1799). Γιος του προηγούμενου και πατέρας του Παπαφλέσσα. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Τούρκους. Στην ίδια συμπλοκή σκοτώθηκε και ο αιμοχαρής Μπουλούκμπασης. Άφησε 28 παιδιά. Την προστασία τους ανέλαβε ο Παναγιώτης Δικαίος, πρόκριτος της επαρχίας. 3. Γρηγόριος. Bλ. λ. Παπαφλέσσας. 4. Γεώργιος (Γαρδίκι Μεσσηνίας 1798 – Ναύπλιο 1832). Αγωνιστής του 1821, ανιψιός του Παπαφλέσσα. Πήρε μέρος στην άλωση της Καλαμάτας, στη μάχη της Τρίπολης, στη μάχη του Βαλτετσίου. Σκοτώθηκε στο Ναύπλιο, στην άλωση της πόλης. 5. Γεώργιος (Πολιανή Μεσσηνίας 1795 – Μανιάκι 1825). Ανιψιός του Παπαφλέσσα, αγωνιστής του 1821. Διακρίθηκε για την ανδρεία του σε πολλές μάχες και έπεσε ηρωικά στο Μανιάκι. 6. Δημήτριος (Γαρδίκι Μεσσηνίας 1796 – Μανιάκι 1825). Αγωνιστής του 1821. Διακρίθηκε στη μάχη για την άλωση της Τρίπολης, στην οποία σκοτώθηκε ο πατέρας του Γεώργιος. Πολέμησε επίσης στο Βαλτέτσι, στα Δερβενάκια και στο Μανιάκι, όπου και έπεσε ηρωικά. 7. Δημήτριος (Λεοντάρι Μεγαλόπολης 1887 – Μεγαλόπολη 1927). Στρατιωτικός και πολιτικός. Λοχαγός του πυροβολικού. Απομακρύνθηκε το 1922 από τις τάξεις του στρατού, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Το 1926 εξελέγη βουλευτής Μεγαλόπολης. Πέθανε το 1927 από τραύμα που είχε από τον πόλεμο του 1912. 8. Ηλίας. Αγωνιστής του 1821, αδελφός του Παπαφλέσσα. Γεννήθηκε στην Πολιανή (1770). Στη μάχη του Βαλτετσίου, πολέμησε μαζί με τους αδελφούς του Νικήτα και Ιωάννη. Στην άλωση της Τρίπολης μπήκε πρώτος στην πόλη, επικεφαλής των Μεσσηνίων, από την πύλη του Λεονταρίου, αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα και πέθανε μετά τρεις μέρες. 9. Ηλίας. Γεννήθηκε στο Γαρδίκι της Μεσσηνίας (1838). Αντιπροσώπευσε την επαρχία Μεγαλόπολης στη Βουλή επί σαράντα χρόνια. Πέθανε το 1915. 10. Ιωάννης. Αγωνιστής του 1821. Γεννήθηκε στην Πολιανή (1780). Πήρε μέρος στην άλωση της Καλαμάτας και της Τρίπολης και στις μάχες Βαλτετσίου, Μαλανδρίνου και Δερβενακιών. Μετά τη μάχη του Μανιακίου, στην οποία δεν πρόλαβε να πάρει μέρος, επιτέθηκε, μαζί με τον αδελφό του Νικήτα, επικεφαλής 600 Μεσσηνίων στην αριστερή πλευρά του Ιμπραήμ, που προχωρούσε προς την Καλαμάτα, και του προξένησε μεγάλες ζημιές. Αιχμαλωτίστηκε όμως από τους Τούρκους και κάηκε ζωντανός. 11. Ιωάννης. Αγωνιστής του 1821. Γεννήθηκε στο Γαρδίκι της Μεσσηνίας (1800). Νέος ακόμα, πήρε μέρος στη μάχη των Δερβενακίων και σε επιχειρήσεις στην περιοχή της Καλαμάτας και έδειξε απαράμιλλο θάρρος και τόλμη για να σώσει τον τραυματισμένο πατέρα του, Νικήτα Φ., από τα χέρια των Τούρκων. 12. Ιωάννης. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα (1867). Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών, γράφτηκε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, αλλά, μετά από φοίτηση ενός χρόνου, πήγε στο Βέλγιο και γράφτηκε στη στρατιωτική σχολή των Βρυξελλών, απ’ όπου και αποφοίτησε. Γύρισε τότε στην Ελλάδα και κατατάχθηκε στον στρατό με τον βαθμό του ανθυπιλάρχου. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13) ως διοικητής επιλαρχίας. Διετέλεσε καθηγητής στη στρατιωτική σχολή υπαξιωματικών και φρούραρχος της Αθήνας στην περίοδο των εσωτερικών διαμαχών. Μετά την εγκατάσταση στην Αθήνα της προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης (1917), τέθηκε σε αποστρατεία για τα φιλομοναρχικά του φρονήματα. Μετά τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 γύρισε πάλι στον στρατό με τον βαθμό του υποστρατήγου και του ανέθεσαν τη διοίκηση της 8ης μεραρχίας και, αργότερα, του 5ου σώματος στρατού. Η επανάσταση όμως του 1922 τον απομάκρυνε και πάλι από το στράτευμα. Το 1928 εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας και το 1932 Καλαμάτας. 13. Κωνσταντίνος. Πατέρας του προηγούμενου. Γεννήθηκε στο Γαρδίκι της Μεσσηνίας (1840). Σπούδασε νομικά. Στη διάρκεια των σπουδών του έγινε αρχηγός τμήματος της πανεπιστημιακής φάλαγγας. Ασχολήθηκε και με την πολιτική και αντιπροσώπευσε την επαρχία του στη Βουλή επί σαράντα χρόνια. Πέθανε το 1920. 14. Κωνσταντίνος. Εγγονός του προηγούμενου. Γεννήθηκε στην Αθήνα (1890). Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών πήγε στην Ιταλία και φοίτησε στη στρατιωτική σχολή της Μοντένα, από την οποία και αποφοίτησε. Κατατάχθηκε τότε στο σύνταγμα των λογχοφόρων της Μάντοβα με τον βαθμό του ανθυπιλάρχου. Όταν γύρισε στην Ελλάδα (1911), πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους (1912 – 1913) και, στη συνέχεια, διετέλεσε υπασπιστής του αρχηγού της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής στρατηγού Βιλαρέ και του A’ σώματος στρατού. Στην περίοδο 1917-20 απομακρύνθηκε από το στράτευμα για τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Ξαναγύρισε τον Νοέμβριο του 1920, αλλά και πάλι απομακρύνθηκε από αυτό μετά την επανάσταση του 1922. Είχε τότε τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. 15. Πάνος. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1870. Σπούδασε νομικά και διετέλεσε βουλευτής Καλαμάτας και γερουσιαστής Μεσσηνίας. 16. Περικλής (Λεοντάρι Μεγαλόπολης 1878 – 1915). Διετέλεσε δήμαρχος Φαλαισίας και βουλευτής Μεγαλόπολης.